Bij gebrek aan een internetverbinding in Lesja, deze keer een Effe Kappe update vanuit Amsterdam Oost. En wel door één van de dochter des huizes, Maike. Want Piet en Sita zitten al een dikke twee weken in het hoge noorden en jullie vragen je vast af hoe het met ze gaat aldaar. En het antwoord daarop is goed. Heel goed. Het huis is fantastisch, het uitzicht zo mogelijk nog mooier en de uitstapjes naar supermarkt en dorp een feest. En, niet onbelangrijk, ook de trekker bevalt goed en wordt al voor allerhande klussen ingezet.

De verhuizing verliep voorspoedig, al kwam de vrachtwagen vast te zitten in de zachte grond en waren er wel een paar uur zweet en inzet nodig om het gevaarte weer op de weg te krijgen. Maar dat mocht de pret niet drukken; de spullen zijn gearriveerd en krijgen langzaam allemaal een plekje in het nieuwe huis. En daarmee wordt het huis ook meer en meer een thuis. Met zelfs een heuse muziekkamer. Om zich ook zonder trekker te kunnen verplaatsen is er een auto aangeschaft. Een rode postauto, wel te verstaan. Heit is al een keer per abuis aangezien voor een echte postbezorger, dus met die inkomsten zal het de komende tijd wel goed zitten…

Het weer is Noors; van natte papsneeuw (slud) is het overgegaan naar echte sneeuw en duikt de temperatuur onder nul. In Lesja met een bescheiden graad of 3, maar bij een uitstapje naar Otta laatst, gaf de thermometer opeens min 20 aan! De sneeuw zal spoedig vaker vallen en de temperatuur zal ook in Lesja nog gaan dalen. Van een witte kerst zijn heit en mem in ieder geval zeker.

Naast alle inrichtingswerkzaamheden zijn ze ook al druk bezig met het regelen van alle formaliteiten. Een bankrekening, telefoonnummer, inschrijving in de gemeente, persoonsnummer, internet, kenteken van de auto, noem maar op. En dat gaat, zoals verwacht, op z’n Noors. Zonder persoonsnummer geen telefoonnummer, zonder telefoonnummer geen inschrijving in de gemeente en zonder die inschrijving geen persoonsnummer. De welbekende vicieuze cirkels, inderdaad. Gelukkig zijn de Noren heel behulpzaam en gemoedelijk. Je krijgt een kopje koffie, men keuvelt nog wat over het hoe en waarom van je emigratie en ondertussen worden alle collega’s erbij gehaald om over het probleem te oreren. Maar ja, zo’n Nederlands telefoonnummer is gewoon te lang en past niet in de daarvoor bestemde vakjes. Wat te doen? Uiteindelijk zal het zich allemaal wel oplossen, maar het duurt waarschijnlijk allemaal net even wat langer dan gehoopt.

Mochten de Noren toch sneller zijn dan wij denken en een internetverbinding mogelijk maken met Breigutu, volgt er spoedig een update van heit en mem zelf. Zo niet, dan houd ik jullie nog wel even op de hoogte.

Maike